Bazen kendimi çok kötü bir insanmışım gibi hissediyorum. O kadar sert yargılarım oluyor ki bazı konularda. İşte o sert yargılardan biride bu erkekten arkadaş olma sorunsalı. Sert tepkilerimden sonra saatler geçip geriye baktıktan sonra kendimin neden böyle olduğumu sorguluyorum. Ama bende buyum işte!
Arkadaşlık ve kardeşlik kavramları benim için değerlidir. Birine derdimi açtıysam eğer uzun zamandır da konuşuyorsam, dertleşiyorsam arkadaş olarak değer veriyorsam benim için arkadaştan ötesi yoktur...
Ancak bir kez daha anladım ki erkeklerden ne arkadaş ne dost ne de kardeş olurmuş. Benim sadece arkadaş olarak gördüğüm insan bana karşı yavaştan yavaştan farklı duyguları yansıttığı zaman bende şarteller atıyor. Aslında belki çoğu insana göre bir sıkıntı yok bunda -çoğu aşk ilişkileri, evlilikler arkadaşlıkla başlayabiliyor en nihayetinde- ama cinsim ya ben! Benim için bu bir sıkıntı. Bu yakınlaşmayı arkadaş olarak gördüğüm kişiden aldıktan sonra benim için arkadaşlığı da bitiyor, araya ciddi anlamda soğuklukta giriyor. Eskiden dertleştiğim, gülüp eğlendiğim kişi bana yabancı gelmeye başlıyor.
Anlayacağınız benim sonum kötü :) Bunun gidişatı evde kalmak olarak bana dönecek farkındayım da bu şekilde düşünüp aynı duruma bende düşersem vay halime! Ancak bu durumda benim yapacağım şey bu durumu karşıya yansıtmak olmaz. Geri geri gidip köşeme çekilmek olarak bana döner. Ya da oyunculuğumu konuşturup kalbimde bir şeyleri bitirmeye çalışırken arkadaşlığımı sürdürmeye çalışırım. Ama çok büyük ihtimalle -blogger burada kesinlikle diyerek büyük konuşmak istemiyor :D - bir yandan arkadaşmış gibi davranıp inceden inceden hoşlandığıma dair mesajlar vermem hiç kimseye!..
